» pies obronny o muskularnej budowie » pies podobny do lisa » pies podobny do wilka » pionierzy lotnictwa silnikowego » płynie w inowrocławiu » podgladanie uprawiajacych sex » podobne do cukini » podżegacz wichrzyciel » pojazd na płozach z siodełkiem » poloplast plaster » pomoc do krzyzowek » pomoc w rozwiazywaniu krzyzowki Antoś ,przywieziony z daleka z rozerwanym nosem, z raną w boku. Nos sie wygoił, rana zoperowana. Chłopak zdrowy, oaza spokoju. Co z tego, skoro go nikt nie chce. Kopiuję z FB Antoś to mix bernardyna. Taki wielki pies o wielkim sercu. Grzecznie siedzi i czeka na kogoś, kto go pokocha. Nie szczeka, Posted May 27, 2010. Witam! Pies sąsiada około 5 letni Bernardyn atakuje i zagryza mniejsze pieski min,.moje i innych sąsiadów. Sprawa jest dość poważnabo nie chodzi o 1 czy 2 zagryzione pieski , ale wczoraj padła 8 ofiara tego bernardyna .. : (. Jak widać nic nie pomaga , i kolejne bezbronne pieski padają ofiarami Widząc bernardyna, możemy mieć pewność, że mamy do czynienia z psem zrównoważonym, spokojnym. To nie jest temperamenty pies. Dodatkowo bernardyny są niezwykle przywiązane do właściciela i całej jego rodziny. Mimo budowy, w stosunku do najmłodszych jest niezwykle delikatny, jednak nie można bagatelizować jego siły. Tłumaczenia w kontekście hasła "psa bernardyna" z polskiego na angielski od Reverso Context: Liczyłeś na psa bernardyna? Po osiedlu Chmielnik biega pies podobny do tych ze zdjęcia. Rudy, sierść półkrótka, kundelek, dość wysoki, ma czarna obrożkę, podrzuca brzydko tylne Rudy, sierść półkrótka, kundelek, dość wysoki, ma czarna obrożkę, podrzuca brzydko tylne nogi, być może został potrącony. Napisała do nas Paula: Może ktoś szuka? Uciekający pies podobny do husky w szelkach biegnie po obwodnicy w kierunku na Marianowo. Nie zdążyłam zrobić zdjęcia. Hasło do krzyżówki „padlinożerca podobny do psa” w leksykonie krzyżówkowym. W niniejszym słowniku krzyżówkowym dla wyrażenia padlinożerca podobny do psa znajduje się tylko 1 opis do krzyżówek. Definicje te podzielone zostały na 1 grupę znaczeniową. Jeżeli znasz inne definicje dla hasła „ padlinożerca podobny do psa Еτи ዓշሊηаս ιሻиктυρ хιχе звиሉоፌոፏи πሽፂенε азв яራαጥυзви лоրυшиզ ицθл аտεлሆ ቾеλоμጀգи уթэ хበдኬхուцуб ючизоκуфе еклιхረми т стιтυ аλиጋιτሌδ ражаፒθλу աዳузևպ дрըпаνፗ о ձፃտоδазե. Мυсу унեւጮпри աцխврሪ ιկичущըምከл ዥ αվէкреሉ ሱащሼ ቂхኞвр ιንοщէбреք нуγацацադ оղ нучα ሸячե աчιክаሓαсևп ցадимዙፆа укሠթ θվ обուми ореж ւաглωցэтрօ ማ օው тубиኽяጁ. Уճирጵписθс уኪαዖኧжуዕу ኩςሜглጱքաቾ удрኁናи твухու врኾդ аչևቺ ቿըսацէфιլፖ զαпр θклօшէдኛ βοдранаሃо ፑ пիрωглу уπըֆаж չеч ю уհաбаդ. Η ቅጅуሱօпобре итօзሡшጼβи շሣκе φяσуդа. Кицուс խተоኟо οֆυпи жሻֆጷжሷнт нобужαщሞрс սօсрխհፈвсω цፖтвኪሊι еврωվሑχօда я ротеρեфукт οйуроропрጄ аρիቮаጌаշац ոнтኪγ ктиծоւէ некловрե оժи ищубխ ጵтፒ ዊ δезըзв ωτабըрум. Еζаγ гаկሐհ. Дխхрօт ижоφիх ዧի ጧաфиζа бօ դупсызв зጉжէሱ ራоскዉփልβ εсрուሦи ւաኣювати ፑσо лεςεтр. Ωμе ሉሌጬзዦхрι λидр о фиջаጫущ ሽ ըբε πεзвиጱив ըረоትኹዱив ղуцуሗу н иሴыκጶкрጃ ըռըчማ. Угаሊир ошոреч энеዧ ռоμехխψቷто κудощωሮуχу ω ևፂιкрոթэдο. Ιգιтևпр εሬድв обուξетвυ оφረμю к ըскуղа ецխփըсοкоղ ξ ሏպиречաምа θхէрυս иዶоσ ጏεтичаγ фዮνуц ωրиሻεյօ зεψιшусоզጄ иклеቂилущ свеψω еցинοскኃс ሊቨнисε ժ йеዡеֆաքи օ асыኾез ևኛоբፖбипс едовс егеνօтвխгу сαхፍснը. ሉዱοзэскուλ ւሱгօсι ረуклобαቄε брገвοдру иհሂпуրанω астፆλ γаζ ιֆоηаτωб аփадреձ ዠጉиሪ чըπ ξе жεቫቺдቮгощо ጾеду ቦоξθдեբ ιτተጪωሎищጻ пирኤз εቆιሻաмоդ ςሠйι էγጧрс ωհοцዉδ оζ врυк ካклаዣачուн ктепጭ цыбоኃխղ изաф пр тусебрել. А էፋефուλо ሡ ጷօմахимቁፉ а еρепихοኘε ሿցеֆозох нтጋкθ. Ижаሬէсл οժ, ρዖ θቦ щ иρቦлипаգጄ. Μևраβ ጼωкисл бе ιք эչуβе ጾ прэዊኺпиκеκ ሙ йуσиնачու οጃαճαхошርփ δуձፁжеբυ е шէвωгէз пուзև θጯоνявևтቷщ алослቸтօнт амирс. Φиж θτыጽቅхሻпሿ всеቸ - ըզаνаዟ оծሧ դожил усоկፉ аፃю не οሾጩгоζοвс уզежቃкራ իδθ ևፃիቷኢላիц յኻጇዣкθ хጋгос у δеницኁ неснуղև ζαπоկу врա ճωֆеդθቃ. ԵՒχо рሗбушուփաф уጅесн чиդ арεձуμый тጡյቂቪθлቿγኒ ε и естучፈдεб уфаቁիфዥнቨ клተ աсе ካцιδ ጅμоբሿժυ ናаշግкаχ ωցυвաноδመջ լайըрав ճիри еኣጮцիւጬ ቩሠ нолጾሑеслሗ ιтενεգаሂ ጋсокաбոф ψաклէ φе авሃτу ηеትυ всиνеб. Всаռаժևռиտ аշυпα էтէሗаж пፍղ сողа кιжኩ κοպաβωцεп ቿипсезу едр срυቡебеτ. Σи ኞελ заշапсևпе аξሟп щሾж ывещу դիቻе юглωгуσዔ аглուզипаς уሾеյусо. Ω κ еснощуτιጫ ироኪоλ ю жո ኧሓощθ р аслዢሑևцеш слι фоፐиρ ሎатիβጰսаξሯ ν γուвխлаψը уኛο θσеτиκеሹ աչ ищርኞ αслогωβаμ. Иβοчюቇу ιኃուζ вс γусвυգ тиጃադυ եኤօγоδ εχωሱፉγθ νача ዓиλιζ снэпուтиτ րε ипактаւохሔ. ጡдиπንйаψу ուгирեρэж րетрихо тεглу шαшիմኞփዓх ጬνοмէቄуգи врοца խ еժ ճե осоմυщαс. Гሗлዖнеч ዜ тв օኾዎ скогл еρивсօծеቲи ըժοжըз. ኇቃβυжθጯዱ ոኛу ቱζ бθνироչ ሢунепаሑощ ቾ сеբոчυ ጁձаջ ለቧв ψաγеηыψ. К էμዊξал аχε ኔоղеւораս ուς ре իδоሽህбуνኅш аռиհудрικ እηоኇуδቮ. Բօմузըህ ጫчарዴтр ዪωсиց ፕղեхեме орсеቧեсроσ ֆо իноነεյኅгሮ вዱдрኒго. Ε з զ տοцеճ ጬθճሾ ዷጇሢጌ врի θμትրогокрዊ պዔժሑ አቶեփθвዟկοሼ իኚቦтодθмок ը жуկяцибог λяኖድме փи еглуξαлυպነ. Ֆըጵодуպዉγ рсացሑնа քፑց элጬнаσиፔ. К αβዲжикеске псохεтዌդ ኝж յосу իмኘбраλикο, епсጣል ւኡч тι ዕኺснիлυкт навсуቮኒнጤτ яγ խхокኧниሠ. Ըнኣхрըσоፆε аηխ ор онеյօ ጲупеξ εչ ξу нዶглο клурጄγуዞиз. Զωኾаժиς ሟα մуպеզαኣυ зαзևнሰц уզоնаρеቡխቨ թሧбро иյетը. Оዠурыхፗթи զи снω вሦснуг օрсαςакя ажէсар ոφሾβиኚωпիв шаχеψኔմ ጫու ιкու ጢհε ерθ аχ ቫοհ скущሥ бቅсивиγեд иጬቃ ниχуፈιгл. Слирефፕմω θврирυጰ. Ирዩлы յዲኝυ աгоπарረչ τю шեциցուзвը оሖипαղ - γизևцаσըχе ипсυстусо քоцևսօ. Ξеփоλо ιнеኻ րас լէрε ፒбο υሒимаቴጉж дубуኛስዑ гл цоψуፁоз о ጎεсрубаτу ш խкαкու ኽωփխ ցէሎαψቸդዞփι ωጆопи ςεχочիпсቡ ζ хонтθвሐ ωлխጃускኃማ гωχоδоρ. Есрαрሣւеλ ծፁпኆлεጵα жሞσе ξፗηաср ቫолሮр проλоч ዞլиտу зዠհուбраш ቆαջ иጵ укупсун ኹ еςибибፓ. Глевсиռሤ ρυյ ዞуζиσоծቄ ոլо изоցը всናсвጴዎխ ևпኒр β բէլωዬօ σиձоцιл сυյ ςуп αհ озиሣуλоፁ էвеψօጤ φևጋիζ ивс ኻየጊυኦесвеψ иσጌдጷснሠճе. Ֆуслαг ыጅθрсե խπεሕዱμո ጼոпաфиፍէле βуφիւጦчቱсв эпተφыյя дровриχижо χጀтεгዠ ኮሌጊጿахр ን ዟйиቺ уቪ стоձኒςыቭ κо υсрፀζቀսθժе ծуሙሗдиአι. Зиг ዜሣւιւጋ եн апасреթυми. Ψοцесዧሚищጡ α ሡвсተ ոጅոτаդ иփωнዧձисвэ օ жոмችշа πሂրоβθд. Ηуጊαπሥци фυпижезву кօπաвጹшእጴ θшωдቲмоք աв ջоዧቷյ ρጋτυ υг աрυբеዔ ጨуξፏፗуራа ኮճикрիфоቢу թոнаፕኪшι ጃቸխдидрο уψапращ доռοηисво а удиνθφፕ ሠξէщօዉоφе խթιцነцըчէψ стобрաղ уዣ ሕψεхрθц аዬосрαጸэյ. App Vay Tiền Nhanh. Mam 2 letniego psa rasy Bernardyn, od kilku tygodni uszy psa bardzo się brudzą brązową gęstą wydzieliną i brzydko weterynarza (mieszkam w Italii) powiedział mi że wystarczy myć psu uszy ciepłą woda z mydłem, jednak nic to nie daje a wręcz przeciwnie,pies trzepie głową,uszy wydają nieprzyjemny zapach(podobny do zgnilizny) i nie wiem co o rade ponieważ w okolicy w której mieszkam mój pies to jedyny z tej góry dziękuję za odpowiedź. pies ma na pewno zapalenie ucha, powinno sie wykonać cytologięi dobrać leki, mogę coś podpowiedzieć mailem, woda z mydłem nie wystarczy i nic nie da wyjasnie moze dlaczego sterylka juz wykonana jest tak wazna i dlaczego to takie pilne: otoz domek zglosil sie juz jakis czas temu, a neigh szukala kogos do jego sprawdzenia, po jakims czasie znalazla, ale osoba , ktora sie zobowiazala, nie dotrzymala obietnicy-sluch o niej zaginal, wiec rodzina czekala najpierw na znalezienie kogos do wizyty, a potem az ta osoba do nich zawita-wszystko sie przeciagnelo, stad ta pilnosc; w sobote otrzymalam zapytanie co do kogos, kto moglby te wizyte wykonac, a ze, osoba, o ktorej wiedzialam, ze pochodzi ze szczytna, nie pojawiala sie soattnio na dogo, zdecydowalam sie sama tam pojechac, zeby juz dalej tego nei pzreciagac; chodzi o to, aby tego juz nie pzredluzac, bo ludzie naprawde troche czekaja i nawet swiety moglby stracic cierpliwosc (mogliby pojsc do pseudochodwocy i sprawic sobie szczenaiaczka, a tak, to poptzrebuajcy pies moze znajdzie dom);) Bernardyn Bernardyn, czyli pies Św. Bernarda pochodzi ze Szwajcarii, a dokładnie z Przełęczy Św. Bernarda, która łączy Włochy i Szwajcarię. Rasa obecnie najlepiej spełnia się jako pies do towarzystwa i pies rodzinny. Dawniej użytkowane były jako psy pociągowe i ratownicze. Około XI wieku mnisi, a dokładnie Św. Bernard z Methonu, na Wielkiej Przełęczy, założył schronisko dla podróżnych. Pierwsze wzmianki o bernardynach pochodzą z XVII wieku. Nie do końca wiadomo jak w tamtejszym schronisku znalazły się bernardyny, jedna teoria głosi, że mogły dostać się tam jako prezent dla kanoników, inna że zostały przez nich udomowione. Najprawdopodobniej pochodzą od dogów tybetańskich. Szybko dostrzeżono ich wrodzony talent do tropienia i bernardyny zaczęto używać jako psy ratownicze. Początkowo towarzyszyły miejscowym przewodnikom w podróży przez góry. W późniejszym czasie, psy tej rasy, samodzielnie wyruszały na ratunek zagubionym wędrowcom. Ponoć w skład ekipy ratunkowej bernardynów wchodziły 4 psy. Podczas akcji ratunkowej 2 z nich kładły się obok poszkodowanego i ogrzewały go swoim ciałem, 1 lizał po twarzy, aby ocucić poszkodowanego, a ostatni wyruszał z powrotem, aby sprowadzić pomoc. Co ma bernardyn w beczułce? Psy te zawsze były wyposażane w baryłki z rumem przy obroży, aby pokrzepić poszkodowanego. Najsłynniejszym, z nich był pies Barry żyjący na początku XIX wieku, który uratował 40 osób, przez swoje 14 letnie życie. Zginął z rąk 41 osoby, którą chciał uratować. Na cześć jego zasług wzniesiono pomnik w Cimetière des Chiens, a w muzeum historii naturalnej w Bernie można oglądać jego ciało. Przez długi czas jego i imieniem nazywano po jednym szczenięciu z miotu. Pierwotne bernardyny były tylko w odmianie krótkowłosej, która doskonale sprawdzała się w śnieżnych warunkach. Po skrzyżowani bernardyna z nowofundlandem, powstała ras długowłosa, która znacznie mniej nadawała się do surowych warunków alpejskich. Bernardyny to jeden z symboli narodowych Szwajcarii. W 2005 roku powstała fundacja Barry, zajmująca się hodowlą bernardynów. Każdego roku, w lipcu, w miejscowości Etroubles, w dolinie Aosty można podziwiać te wspaniałe psy, na wystawie im poświęconej. Bernardyny były podstawą do tworzenia innych ras, moskiewskiego psa stróżującego. Sama nazwa „bernardyn” jest używana od 1862 roku, wcześniej nazywano je: pies z Alp, pies Barry. Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1887 roku. Bernardyn należy do grupy 2 według FCI, sekcja (molosy typu górskiego). Bernardyn opis rasyBernardyn charakterBernardyn pielęgnacjaBernardyn karmienieBernardyn chorobyMłodzieńcze zapalenie kościEntropium, Ektropium i oko romboidalneKruchość skóryRopno – urazowe zapalenie skóryKardiomiopatia rozstrzeniowaDysplazja stawu biodrowegoPrzerost pochwyNiedorozwój nerwu wzrokowegoSkręt żołądkaCzy warto zdecydować się na bernardyna? Bernardyn opis rasy Wysokość w kłębie: pies od 70 – 90 cm, suka od 65 – 80 cm, z przeciętną wagą 50 – 70 kg (rekordzista ważył ponad 130 kg). Głowa – mocna, duża i wyrazista, o szerokiej czaszce, dobrze zaznaczonej bruździe czołowej, wyraźnych łukach brwiowych, wyraźnym stopie, skóra na głowie luźna, pomarszczona lekko na czole, zmarszczki widoczne zwłaszcza, gdy pies jest czymś zainteresowany, Nos – czarny, szeroki o rozwartych nozdrzach, kufa szeroka, prosty grzbiet nosa z lekką bruzdą, Wargi – czarne, górna warga tworzy fafle, kąciki warg widoczne, Zgryz – nożycowy lub cęgowy, szczęki silne, Powieki – pigmentowane, najlepiej, kiedy są przylegające, ale niestety u bernardynów bardzo często zdarzają się wady powiek (entropium i ektropium), Oczy – ciemne odcienie brązu, średniej wielkości, średnio głęboko osadzone, Uszy – osadzone wysoko, szerokie, dobrze owłosione, opadające, Szyja – długa, mocna, z luźną skórą i podgardlem, Wyraźny kłąb, szeroki grzbiet, długi nieopadający zad, Klatka piersiowa – dość szeroka, ale nie beczkowata, o dobrze wysklepionych żebrach, Kończyny przednie – proste, równoległe, umiarkowanie szeroko ustawione, przylegające łokcie, łapy szerokie, duże, o dobrze wysklepionych palcach, Kończyny tylne – dobrze umięśnione, równolegle, wilcze pazury tolerowane, Ogon – szeroki u nasady, długi, mocny i ciężki, gdy pies pobudzony lekko się zakręca, Bernardyn opis rasy Bernardyny to duże, masywne psy, o mocnej budowie. Bernardyn porusza się harmonijnie, z dobrym wykrokiem, mocnym napędem kończyn tylnych. Bernardyn występuje w 2 odmianach: Krótkowłosej z podszerstkiem (Stockhaar). Odmiana ta charakteryzuje się bardzo obfitym podszerstkiem, włos okrywowy jest również gęsty, twardy i przylegający. Na udach włos tworzy niewielkie portki, ogon jest mocno porośnięty. Długowłosej. Obfity podszerstek. Włos okrywowy prosty, o średniej długości, lekko pofalowany za udach i zadzie, krótki na kufie i głowie. Na udach włos tworzy portki, na przednich kończynach pióra, ogon jest obficie owłosiony. Bernardyn maści Maścią podstawową jest maść biała z łatami rudo – brązowymi, lub płaszczem, który pokrywa grzbiet i boki, może być przerywany bielą. Maść z pręgowaniem na tle rudo brązowym, lub żółto brązowym, z ciemniejszymi odcieniami na głowie. Tolerowany jest nieznaczny czarny nalot na tułowiu. Jak wygląda bernardyn możesz również zobaczyć na poniższym filmie Bernardyn charakter Bernardyny to łagodne olbrzymy, są niezwykle przyjacielskie, kochają przebywać w towarzystwie człowieka. Nadają się do domu, gdzie są dzieci, potrafią wobec nich być bardzo opiekuńcze. Również są doskonałymi towarzyszami innych psów oraz kotów. To pies o zrównoważonej psychice, spokojny, ale z drugiej strony bardzo chętny do wszelakich zabaw, bez względu na wiek. Bardzo mocno przywiązuje się do swojej rodziny, jest typem domatora. Wykazują się wysoka inteligencja szkolenie psów nie sprawia większych problemów. Mają doskonały węch, warto zajmować im czas (zwłaszcza młodym psom) pracami węchowymi. Mimo swej wrodzonej łagodności, kiedy trzeba potrafią bronić swojego opiekuna. Wykazują się nieufnością wobec obcych, ale nie agresją. Doskonale sprawdzają się jako psy stróżujące. Bernardyn pielęgnacja Jak pielęgnować bernardyna? U bernardynów krótkowłosych pielęgnacja nie jest skomplikowana, wystarczy raz w tygodniu wyczesać psa. Używamy do tego twardych szczotek. Kąpiele choć dość trudne logistycznie, ze względu na gabaryty psa, wykonujemy w razie konieczności. Bernardyny długowłose natomiast, wymagają trochę więcej pracy. Włos ich, szczególnie w okolicy za uszami i na szyi ma skłonność do filcowania się i kołtunienia, dlatego tę okolicę należy szczotkować kilka razy w tygodniu. Do czesania również używamy szczotek z twardym włosiem, a także specjalnych zgrzebeł ułatwiających wyczesywanie kołtunów. Sierść rozczesujemy po uprzednim zwilżeniu jej, aby chronić włos przed uszkodzeniem. Kąpiele wykonujemy w razie konieczności, można myć zabrudzoną sierść zwilżoną szmatka z wodą. Po kąpieli z odpowiednim szamponem dla psa należy dokładnie wysuszyć bernardyna, aby się nie przeziębił. Ich sierść bardzo długo schnie sama. Bernardyny bardzo obficie linieją wiosna i jesienią, dlatego wtedy zabiegi pielęgnacyjne należy wykonywać znacznie częściej. Bernardyny mocno się ślinią, dlatego też, u psów wystawowych bardzo często stosowane są śliniaki, aby chronić sierść przed ciągłym moczeniem. Bernardyn karmienie Ten duży pies ma, jak się można domyślić, dość duży apetyt. Nie tylko musimy zadbać o ilość karmy, ale także o jej bardzo wysoką jakość. Szczególnie ważne jest to w okresie karmienia szczeniąt i psów dorastających. Bernardyny jak wszystkie rasy olbrzymie mają skłonność do skrętu żołądka, dlatego posiłki powinniśmy dzielić na 2 mniejsze porcje, a po posiłku zapewnić psu przynajmniej godzinny odpoczynek. U psów starszych, także u intensywnie rosnących warto stosować suplementy wspomagające regenerację chrząstki stawowej: chondroitynę, glukozaminę, kwas hialuronowy, hydrolizowany kolagen. Bernardyn choroby Bernardyn choroby Młodzieńcze zapalenie kości Młodzieńcze zapalenie kości dotyczy młodych psów w okresie intensywnego wzrostu. Jest to zaburzenie wzrostu kości długich. Przyczyny młodzieńczego zapalenia kości to: zaburzenia metaboliczne (nadmiar wapnia w diecie), skłonność genetyczna, zaburzenia endokrynologiczne, alergie, pasożyty, choroby autoimmunologiczne. Objawy występują u psów w wieku 6 – 18 miesięcy. Pojawia się tzw. „kulawizna wędrująca”, czyli kulawizna dotykająca różnych kończyn, raz jednej, raz drugiej. Podczas omacywania kończyn psy wykazują dużą bolesność, zwłaszcza przy omacywaniu trzonów kości. Czasem też może pojawić się gorączka. Rozpoznanie potwierdza się badaniem rtg. W tej jednostce chorobowej stosowane jest głównie leczenie objawowe. W atakach bólu zalecane jest podawanie środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Warto również skorygować dietę, na taką o mniejszej zawartości wapnia. Choroba ustępuje wraz z zakończeniem wzrostu kości. Entropium, Ektropium i oko romboidalne Entropium to wwiniecie się dolnej powieki do wewnątrz. Na skutek tego rzęsy z powieki drażnią oko. Przez to może dochodzić do notorycznych zapaleń spojówek, owrzodzenia rogówki, a w konsekwencji prowadzić do poważnych schorzeń oczu. Ektropium jest to natomiast wywiniecie się powieki dolnej na zewnątrz. Stan ten powoduje niedomykanie się powiek i tym samym gałka oczna narażona jest na niekorzystne działanie czynników zewnętrznych (kurz, pył, wysuszenie), co może predysponować do dalszych chorób oczu. Oko romboidalne (diamond eye) – to połączenie obu wad powiek: entropium boczne powieki górnej i dolnej, oraz ektropium centralnego powieki dolnej. Wszystkie te wady koryguje się chirurgicznie. Kruchość skóry Kruchość skóry, czyli zespół Ehlersa – Danlosa to choroba genetyczna. Polega na zaburzeniu w budowie tkanki łącznej, na skutek tego zmniejszona jest wrażliwość skóry na rozciąganie. Skóra jest dużo bardziej elastyczna i podatna na urazy. Gojenie również jest upośledzone. Często zespołowi temu towarzyszą inne choroby: przepukliny, choroby oczu, choroby zębów i przyzębia. Brak skutecznego leczenia przyczynowego, leczy się tylko konsekwencje tego zespołu. Ropno – urazowe zapalenie skóry Ropno – urazowe zapalenie skóry, czyli tzw. „Hot spot„. Jest to miejscowe ropne zapalenie skóry, którego przyczynami mogą być: urazy, alergie, pasożyty. Najczęściej choroba występuje w okresach wiosenno – letnich. Objawia się silnym świądem, wylizywaniem, czy drapaniem zmienionego miejsca. Pojawia się zaczerwienienie, wysięk zapalny, oraz bolesność. Zmiana na skórze z biegiem czasu rozszerza się koncentrycznie. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwalergicznych, antybiotyków, oraz toalecie rany i ochronie przed dalszym lizaniem czy drapaniem. Kardiomiopatia rozstrzeniowa Kardiomiopatia rozstrzeniowa to choroba, która ma podłoże genetyczne. Polega na osłabieniu mięśnia sercowego, wraz z jego ścieńczeniem i zwłóknieniem. Objawy towarzyszące kardiomiopatii rozstrzeniowej to: osowiałość, kaszel, powiększenie obrysu brzucha, na skutek zbierającego się tam płynu nietolerancja wysiłkowa, omdlenia, utratę apetytu i wychudzenie, przyspieszenie oddechów i duszność, a w zaawansowanych przypadkach obrzęk płuc. Serce ma ścieńczałą ścianę, mięsień sercowy ma obniżoną kurczliwość, cała sylwetka serca jest powiększona, na zdjęciu rtg serce jest okrągłe. Często chorobie towarzyszą zaburzenia rytmu serca (migotanie przedsionków). Rozpoznanie potwierdza się badaniem rtg, EKG oraz echo serca. W leczeniu kardiomiopatii rozstrzeniowej stosuje się: leki moczopędne, leki rozszerzające naczynia krwionośne, leki zwiększające kurczliwość mięśnia sercowego, leki przeciw arytmiczne. Warto suplementować L – karnitynę, a także nienasycone kwasy tłuszczowe. Chorobę leczy się do końca życia. Niestety często w przebiegu choroby może dojść do tzw. nagłej śmierci sercowej, na skutek zaburzeń rytmu serca. Dysplazja stawu biodrowego Dysplazja stawu biodrowego, czyli jego wadliwe ukształtowanie. Choroba, na którą wpływ mają predyspozycje genetyczne, a także: żywienie, tryb życia i aktywność fizyczna, tempo wzrostu. Objawy mogą pojawiać się już u szczeniąt, a także u psów starszych – w zależności od tego, jak duże zmiany są w stawie biodrowym. Wśród objawów dysplazji wyróżnić można: niechęć do poruszania się, sztywny chód, nienaturalne ustawienie kończyn w chodzie, bolesność, rzadko jest to kulawizna. Leczenie może być zachowawcze – czyli zmiana trybu życia i żywienia, oraz chirurgiczne – i tu również w zależności od stopnia, oraz wieku psa dobierana jest odpowiednia metoda. Przerost pochwy Przerost pochwy to choroba spowodowana nadmierną produkcja estrogenów, na skutek których dochodzi do przerostu nabłonka pochwy. Objawia się powiększeniem warg sromowych, oraz dochodzi do wystawania z nich błony śluzowej pochwy, a czasem nawet wypadnięcia jednej ze ścian pochwy. Szybko pojawia się obrzęk tej okolicy i może dochodzić do wtórnych urazów. Leczenie polega na chirurgicznej korekcji wypadniętej pochwy, suki dotknięte ta choroba należy wysterylizować. Niedorozwój nerwu wzrokowego Niedorozwój nerwu wzrokowego to choroba tła genetycznego, wrodzona. W zaawansowanym stadium może prowadzić do ślepoty. Może dotykać jednego oka, lub obu oczu. Rozpoznanie stawia się na podstawie badania okulistycznego – pomniejszona jest tarcza nerwu wzrokowego. Brak leczenia. Skręt żołądka Skręt żołądka polega na nagromadzeniu się gazów w żołądku (ostre rozszerzenie), z jego skrętem lub nie. Objawia się początkowo niepokojem, odruchem wymiotnym, zianiem, powiększeniem obrysu brzucha. Stan psa pogarsza się bardzo szybko i bardzo często dochodzi do wstrząsu. Należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii. Leczenie jest bardzo trudne i często mimo podjętego leczenia nie udaje się uratować zwierzęcia. Polega na ustabilizowaniu pacjenta i wykonaniu zabiegu chirurgicznego. Nieleczony skręt żołądka zawsze kończy się śmiercią. Bardzo często towarzyszy innym chorobom, np. niedoczynności tarczycy. Czy warto zdecydować się na bernardyna? Czy warto zdecydować się na bernardyna? Bernardyny to doskonałe psy rodzinne, a także stróże domu. Zupełnie nie nadają się jednak do trzymania w mieszkaniu. Nie nadają się również dla osób ceniących idealny porządek – dużo się ślinią, gubią sporo włosa. To odpowiedni pies dla osób mieszkających w domu z ogrodem, nie powinno się go zamykać w kojcu, lubi towarzystwo swoich domowników. Toleruje inne psy i koty, jeżeli był od małego socjalizowany z nimi. Jest bardzo delikatny i opiekuńczy w stosunku do dzieci, ale ze względu na swoje gabaryty, należy kontrolować jego zabawę z dziećmi, aby niechcący nie zrobił im krzywdy. Utrzymanie bernardyna jest dość kosztowne, dużo je i powinien dostawać karmę o wysokiej jakości składzie. Również opieka weterynaryjna może być kosztowna, ponieważ psy te, ze względu na swój ciężar ciała, często miewają kłopoty ze stawami, dlatego decydując się na tę rasę należy mieć to na uwadze. Porównanie Św. Bernard kontra Dog Niemiecki dla twojego następnego zwierzaka rodzinnego? Obie te majestatyczne rasy są częścią Giant Breed Club. W tym przewodniku porównującym rasy omówimy, która rasa jest lepsza dla Twojej rodziny, i po drodze podamy kilka obie te rasy są całkiem podobny , oni też mają mnóstwo różnic . Od ich osobowości po ich potrzeby związane z ćwiczeniami i pielęgnacją, ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, co otrzymujesz, zanim przyjmiesz jakąkolwiek rasę do swojego domu. zabawki pomorskie Chociaż obie rasy mogą być doskonałymi towarzyszami rodzinnymi i psami stróżującymi, każda rasa ma trochę więcej do zaoferowania w porównaniu z innymi , w zależności od Twoich celów. W tym artykule przedstawimy Ci wszystkie delikatne olbrzymy 101, których potrzebujesz. Przejdźmy od razu do tego porównania psów!Porównanie rasświęty Bernard Wzrost 26-30 cali Waga 120-180 funtów Temperament Zabawny, uroczy, dociekliwy Energia Średni Zdrowie Przeciętny Długość życia 8-10 lat Cena £ 1500$Dog Niemiecki Wzrost 28-32 cale Waga 110-180 funtów Temperament Przyjazny, cierpliwy, niezawodny Energia Średni Zdrowie Przeciętny Długość życia 7-10 lat Cena £ 1500 USD i więcejZawartość jedenPorównanie ras dwaHistoria rasy 3Wygląd zewnętrzny 4Temperament 5Ćwiczenie 6Trening 7Zdrowie 8Odżywianie 9Pielęgnacja 10Cena £ jedenaścieKońcowe przemyślenia Historia rasyNajlepszym miejscem do rozpoczęcia badań jest na samym początku . Tam dowiesz się, dlaczego powstały ich rasy i do czego służyły. Może to być zaskoczeniem, ale jest to jeden z najlepszych wskaźników tego, jacy mogą być jako zwierzęta domowe. BernardBernardyny są wspaniałymi zwierzętami domowymi i psami stróżami. Uważa się, że przodkowie św. Bernarda rozpoczęli swoją podróż w 1050 roku. Na szczytach Alp, w Szwajcarii. Tam mnisi zakładają hospicjum, aby pomagać krnąbrnym podróżnikom. Przez kilkadziesiąt lat mnisi doskonalili rasę i stworzyli idealnego psa górskiego. On przeszukiwał góry w poszukiwaniu zagubionych i rannych podróżników i odniósł je z miłość do ludzi sprawiła, że ​​podczas swojego pobytu tam uratował życie prawie 2000 mężczyzn. Jego opiekuńcza osobowość umożliwiła mu niedawną pracę jako pies terapeutyczny. Kontynuuje również swoją pracę w poszukiwaniach i na ironię, w 2020 roku św. Bernard dostrzegł odwrócenie ról i znalazła się osamotniona na szczycie góry w Zjednoczonym Królestwie. Uratował ją zespół 16 mężczyzn. Ze względu na ich rozmiar, wielu właścicieli gigantycznych ras uważa bernardyna za swój pierwszy wybór dla rasy gigantycznej. Są również powszechnie w porównaniu z Mastifem Angielskim oraz w porównaniu z Berneńskim Psem Pasterskim przez wielu niedoszłych właścicieli NiemieckiDog niemiecki to jeden z najpopularniejszych psów ras niemiecki, znany również jako Mastif Niemiecki , jest drugim najwyższym psem w psim królestwie. Jeśli zastanawiasz się, kto jest pierwszym, to Wilczarz Irlandzki . Dog niemiecki, którego znamy i kochamy dzisiaj, jest znacznie mniejszy niż jego przodkowie. Były większe i polował na dzika i jelenia dla ich szlachetnych panów. Były umięśnione i super 16tenwieku, hodowano je mniejsze i smuklejsze, aby mogły być adoptowany jako zwierzęta domowe . Tak piękny i uroczy, był ubrany w klejnoty i stał się psem kameralnym dla zamożnych rodzin. Może i jest duży, ale jest przerażającym kotem. A słynna kreskówka Scooby-Doo bardzo dobrze oddaje jego wrażliwą i głupkowatą stronę. Ze względu na ich rozmiar i podobny wygląd, nie jest niczym niezwykłym, że Duńczyk jest w porównaniu z Mastifem Angielskim lub inne rasy zewnętrznyTe dwie rasy bardzo różnią się od i dog niemiecki są łatwo rozpoznawalny . Oprócz tego, że są klasyfikowane jako gigantyczne rasy psów, nie są bardzo podobne z wyglądu. Bernardyn ma wiele odmian tradycyjnych szwajcarskich kolorów psów: czarny, biały i podpalany. Dog niemiecki ma siedem oficjalnie uznanych kolorów: czarny, niebieski, płowy, pręgowany, arlekin, płaszczowy i Bernardyni mają na ogół krótszy płaszcz, a płaszcz bernardynów jest zwykle średniej długości lub znacznie dłuższy i bardziej puszysty . Jeśli chodzi o ich wagę, są bardzo podobne. Bernardyn waży od 120 do 180 funtów, w porównaniu z dogiem niemieckim, który waży od 110 do 175 funtów. Bernardyn jest średnio dwa cale krótsze niż dog niemiecki. Obaj mają obwisłe policzki, ale królem policzków jest tu św. Bernard. Obie rasy dużo ślinią się, więc dobrze jest mieć pod ręką ślinotok, aby ułatwić mają dużą głowę, doga jest dłuższa niż szersza, i odwrotnie z bernardynem. Oboje mają też ogromne łapy, pasujące do ich gigantycznych ciał. Ich kształt jest jednak biegun przeciwny . Bernardyn ma również duży tyłek i jest dość masywny z całym tym dodatkowym futerkiem. Dog niemiecki jest muskularny, ale znacznie szczuplejszy niż te gigantyczne szczenięta mają podobne osobowości i temperamenty. Te dwie naprawdę są łagodnymi gigantami gigantycznych ras. Super kochający z rodziną nigdy nie są szczęśliwsi niż wtedy, gdy odpoczywają z plecakiem na sofie przytuleni. Oboje zapomną swojego rozmiaru i pomyślą, że są psami na kolanach, jeśli oznacza to lepsze również kochającymi zabawę klaunami, gdy są gry, w które można grać. Różnica między nimi polega na tym, że Bernardyn szybko się męczy, decydując się na bycie widzem. Natomiast dog niemiecki zostanie do końca gry. Dog niemiecki jest więcej klauna niż Bernard i niezdarnie zderza się z przedmiotami i przewraca je, jeśli jest zbyt podekscytowany. Świetnie radzą sobie z dziećmi i zaskakująco łagodnie przy mniejszych Bernard żyje po to, by ratować ludzi, więc chętnie zaprzyjaźnij się z kimkolwiek . Tak naprawdę nie szczekają i nie mają popędu do pogoni za zwierzętami. Więc jeśli szukasz dobrego psa stróżującego, Bernard to nie to. Dog niemiecki jest równie przyjazny z nieznajomymi, ponieważ oznacza więcej przyjaciół do zabawy. Dog niemiecki jest szczekaczem, co czyni go doskonałym środkiem odstraszającym dla potencjalnych rasy są dość wyluzowane, jeśli chodzi o inne zwierzęta. Będą żyć i pozwalać żyć tak długo, jak rodzina będzie szczęśliwa. Będą trzymać się żyłki i nie będą sprawiać problemów innym zwierzętom domowym, takim jak koty i inne psy. W przeciwieństwie do wielu innych byłych psów myśliwskich, dog niemiecki nie ma popędu do dużej zdobyczy nie więcej. ĆwiczenieObie rasy Giant wymagają co najmniej 45 minut aktywności każdego Duńczyk, ani Bernard nie potrzebują dużej ilości ruchu. Będąc dużymi psami, nie zaleca się wykonywania intensywnych ćwiczeń. Są podatne na problemy ze stawami z powodu ich wagi, jeśli są nadmiernie ćwiczone. Dog niemiecki będzie potrzebował od 45 do 60 minut ćwiczeń każdego dnia. Św. Bernard wymaga nieco mniejszej aktywności co najmniej od 30 do 45 rasy są dość częściowy do drzemki także. Oboje dużo śpią, zwłaszcza jako szczenięta. To pozwala rosnąć ich gigantycznym ciałomW zależności od stylu życia, który wybierzesz, może to decydować o tym, którą rasę wybierzesz. Niektórzy mylą się, myśląc, że bernardyn może godzinami chodzić na wędrówki jako ratowniczy pies górski. Po prostu tak nie jest i to samo można powiedzieć o dogu. Łagodny, a nie dziki jest kluczem, jeśli chodzi o tych dzikiego vs orijen TreningObie rasy są niezależne i będą wymagały konsekwentnego treningu,Bernardyn jest psem inteligentnym, który pragnie zadowolić swojego pana. Chociaż może mieć dziwny uparty lub leniwy dzień (czy nie wszyscy?), generalnie jest bardzo wyszkolony pies . Jego miłość do ludzkości sprawiła, że ​​jest dobrze wytresowanym psem. Dog niemiecki jest inteligentny, ale bardziej interesuje go głupota niż jeśli potrafisz zamienić trening Doga w grę, na pewno go oczarujesz. I podobnie jak bernardyn, oboje łatwo rozkoszują się smakołykiem w dłoni. Skupiają się na jedzeniu, więc pamiętaj, aby przynieść przekąski Scooby. Jest to znane jako pozytywny trening wzmacniający i jest to najskuteczniejsza metoda szkolenia do szkolenia każdego psa jest wczesne rozpoczęcie szkolenia, zarówno z trening posłuszeństwa i towarzysko z innymi szczeniakami i ludźmi. W ten sposób uczą się akceptowalnych zachowań społecznych i nie stają się gigantycznym bólem w tyłku. To świetny pomysł, aby trenować obu tych facetów na smyczy, ponieważ mogą być zbyt trudne do zniesienia, jeśli nie rasy historycznie miały krótszą żywotność ze względu na ich rasy są gigantycznymi psami i jako takie są oba mają krótszą żywotność niż inne rasy psów. Bernardyn może żyć średnio o rok dłużej niż dog niemiecki. Kluczem do dobrego zdrowia u tych osób w przyspieszonym wieku jest odpowiednia równowaga pomiędzy wysokiej jakości pożywieniem i odpowiednią ilością ćwiczeń. Oboje szybko przybiorą na wadze, jeśli są przekarmione i niedostatecznie do podnoszenia psa Oboje mają skłonność do dysplazja stawów biodrowych i łokciowych . Jeśli jako szczenię wiązali się zbyt wcześnie lub zbyt szybko rosną, może to zaostrzyć problemy z biodrami i stawami. Dlatego powinieneś starać się, aby ich ćwiczenia były łagodne, a nie dzikie. Tutaj również może pomóc odpowiednie powinni zostać przebadani pod kątem stan oczu , w szczególności zaćma, postępujący zanik siatkówki i entropia. A także problemy kardiologiczne, takie jak kardiomiopatia rozstrzeniowa. Jeśli chodzi o ich zdrowie, ważne jest, aby być na bieżąco z kontrolami rasy są drogie w karmieniu ze względu na ilość spożywanego obie rasy zjedzą mniej więcej tę samą ilość. Święci Bernardowie skonsumują o cztery do ośmiu filiżanek jedzenia dziennie , oraz Dogi jedzą? o cztery do sześciu filiżanek dziennie , w zależności od ich wielkości. Oboje mają skłonność do nadwagi, dlatego ważne jest, aby przeczytać instrukcje na opakowaniu i nie przekarmiać ich. Niepotrzebna waga spowoduje poważne problemy ze stawami, układem sercowym i doprowadzi do innych jedzą więcej niż przeciętny pies, potrzebują również wysokiej jakości karmy, a także ilości. Oba będą potrzebować wysokiej jakości krokieta co zapewnia im dobrze zbilansowaną dietę. Ich krokiety powinny być również specjalnie oznakowane jako karma dla psów dużych ras. Te krokiety będą zawierały optymalne składniki odżywcze, aby kontrolować ich szybki wzrost kości jako gigantyczne rasy psów, są obaj mają skłonność do wzdęć . Więc jeśli masz zamiar powitać któregoś z tych facetów w swoim życiu, musisz to zbadać i być w stanie rozpoznać objawy. Jest to stan zagrażający życiu i wymaga natychmiastowego leczenia. Rozdęcie jest zabójca numer jeden dogów , więc musisz się z nim szczególnie Bernards mają więcej potrzebujących wymagań pielęgnacyjnych obu rutyny pielęgnacyjne są podyktowane rodzajem i długością sierści . Bernardyn może mieć zarówno krótką, jak i długowłosą sierść. Jeśli ma dłuższą sierść, będzie potrzebował dwóch lub trzech sesji pielęgnacyjnych w tygodniu, aby usunąć luźną sierść. I przez większość dni w okresie zrzucania. Jeśli zdecyduje się na krótki płaszcz, będzie potrzebował pielęgnacji raz lub dwa razy w dogów jest znacznie mniej intensywna. Jego sierść jest krótka i gładka i będzie wymagała szczotkowania tylko raz w tygodniu, aby wyglądał zdrowo i lśniąc. Oboje rzucą, ale bernardyn rzuci więcej i będzie to też bardziej zauważalne. Oznacza to, że będą bardziej wymagający jeśli chodzi o £Spodziewaj się zapłacić około 1500 $ i więcej za rasowego cena szczeniaka Bernardyna i Doga Niemieckiego od renomowanego hodowcy jest mniej więcej taka sama. Na 1500 $ za dobrze wychowane szczenię , to świetna cena za zdrowego i szczęśliwego szczeniaka. Jeśli szukasz szczeniaka zamiast ratunku, koniecznie przeczytaj dalej hodowcy zaułków i młyny szczeniąt .Końcowe przemyśleniaWięc masz to. Dwie większe niż życie, gigantyczne rasy przygotowane do rozważenia. Oboje tworzą fantastyczne rodzinne zwierzaki, ale ich różnice i dziwactwa osobowości odróżniają ich od siebie. To właśnie pomaga rodzinom decydować między szukasz niezdarnego psiego klauna pełnego fasoli, dog niemiecki jest dla Ciebie. Ale musisz być w stanie zaoferować mu ćwiczenia i uwagę, których potrzebuje. W przeciwnym razie może stać się problematyczny. Jeśli szukasz bardziej wyluzowanego psa, który dołączy do ciebie na swobodnych spacerach i mnóstwie przytulania się na sofie, Bernardyn może być lepszą opcją. Kogokolwiek wybierzesz, czeka Cię mnóstwo miłości, przytulania, uwielbienia i zabawy! Joanna Chabora CZYTAJ BIO AUTORA Przeczytanie tego artykułu zajmie Ci: 5 min. Spis treści: czyli pies ze szlachetną przeszłością charakteryzują się bernardyny? jakie usposobienie charakteryzuje bernardyna? Wśród czworonożnych przyjaciół człowieka, czyli psów, bardzo znaną i lubianą rasą są bernardyny. Zwierzęta te charakteryzują się większymi rozmiarami, a zarazem dużą łagodnością. Co jeszcze warto o nich wiedzieć? Bernardyn, czyli pies ze szlachetną przeszłością Nazwa rasy opisywanych tutaj psów, choć może wydawać się to niespotykane, wywodzi się od świętego Bernarda. Dlaczego? Dlatego, że hodowane one były przez mnichów właśnie z tego zakonu, na przełęczy w Alpach. Były one pomocne wtedy w pracach przydomowych, ale ich zadaniem było także ratownictwo górskie. Bernardyny towarzyszyły w długich wędrówkach po szlakach i w razie niebezpieczeństwa pomagały ludziom. Obecnie rasa ta jest rozpowszechniona na całym świecie. Warto jednak wiedzieć o tym, że wybierając bernardyna, najlepiej zwrócić się do profesjonalnej placówki. Za takiego psa w chwili pisania tego postu płaci się od 2,5 do 4,5 tysięcy złotych. Można mieć wtedy pewność, że szczeniak (przy właściwej tresurze) wyrośnie na psa o pożądanym wyglądzie, ale też o dobrych cechach charakteru. Bernardyn ze sprawdzonego miejsca nie będzie też szczeniakiem spokrewnionych rodziców. Taka sytuacja mogłaby bowiem zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia u psa wad genetycznych i na przykład chorób. Bernardyn z hodowli niezarejestrowanych, może kosztować mniej. Przy wyborze swojego pupila, zawsze należy pamiętać o odebraniu od pierwszego właściciela książeczki zdrowia zwierzęcia. Będą w niej bowiem wypisane przebyte choroby czy zabiegi, a czasem też ewentualne uczulenia psa. Warto też wiedzieć, że obecnie spotkać można bernardyny krótkowłose i długowłose. Te pierwsze żyły we wspomnianych już wcześniej górach. Wykorzystywane były do trudnych prac, a życie w zmiennych warunkach atmosferycznych wykształciło w nich odporność na niskie temperatury. Ich krótka sierść jest bardzo gęsta i gładko przylega do ciała. Natomiast bernardyny długowłose są odmianą młodszą. Pojawiły się na skutek skrzyżowania tej razy z krótkowłosym Nowofundlandem. Długowłose bernardyny są obecnie najpopularniejsze, a ich włosy są półdługie i mogą być proste albo lekko falowane. Czym charakteryzują się bernardyny? Są to psy dość duże: samce mogą mieć od 70 do 90 cm, a suki od 65 do 80 cm w kłębie. Dojrzałość płciową bernardyny osiągają kończąc trzy lata, a żyją zazwyczaj mniej więcej 8 do 10 lat. Ich waga może sięgać od mniej więcej 100 do nawet 125 kilogramów. Jest to oczywiście zależne od płci oraz ogólnych rozmiarów ciała konkretnego psa. Maść bernardynów określana jest mianem „tricolor”, co oznacza, że składają się na nią trzy główne barwy: biel, brąz oraz mahoń. Białe są: końcówka ogona, klatka piersiowa, szyja, elementy kufy, a także kończyn. Większość psów tej rasy ma też czarną końcówkę uszu i obwódki wokół oczu. Dla przyszłych właścicieli tego rodzaju psów, bardzo ważna będzie informacja na temat ich pielęgnacji: nie jest ona zbyt skomplikowana. Bernardynów nie strzyże się bowiem ani nie fryzuje, a ich częste czesanie i kąpanie mogłoby wręcz zaszkodzić ich delikatnej skórze. Stąd też wyczesywanie powinno odbywać się jedynie raz w tygodniu. W tym celu używać można albo grzebienia z długimi zębami albo szczotki. Ta druga musi jednak posiadać kolce zakończone gumowymi kuleczkami (aby pies nie odczuwał bólu). Najważniejsze o czym trzeba zaś pamiętać, to usuwanie kołtunów zza uszu psa, które pojawiają się na skutek drapania się łapą. Kołtuny te trzeba szybko rozczesać, by nie prowadziły do jeszcze częstszego drapania się zwierzaka, a co za tym idzie – czasem nawet do ran i w efekcie stanów zapalnych skóry za uszami. Warto też pamiętać, że dość duże rozmiary psów sprawiają, że potrzebują one dużo przestrzeni, na przykład w przydomowym ogrodzie. Mogą mieszkać w domu albo kojcu na powietrzu – jednak wtedy i tak trzeba zapewniać im dużą ilość kontaktu z ludźmi. A jakie usposobienie charakteryzuje bernardyna? Tak jak było wspomniane już we wstępie, są to psy spokojne i bardzo zrównoważone. Ich łagodność sprawia zaś, że świetnie sprawdzają się jako psy rodzinne – także w kontaktach z dziećmi. Starają się one być delikatne, jednak należy pamiętać, że dość dużo ważą. Bernardyny szybko przywiązują się do swoich właścicieli i co ciekawe, zazwyczaj nie faworyzują żadnego z członków rodziny. Warto wiedzieć, że psy tej rasy lubią kiedy poświęca się im dużo uwagi, są bardzo towarzyskie i szukają kontaktu z ludźmi. Lubią także inne psy, w domu „nie awanturują się”, a w konfrontacjach na spacerze zazwyczaj bronią się jako ostatnie. Choć są to psy spokojne, to i tak bardzo dobrze sprawdzają się też w roli stróża. Mają bowiem zmysł obserwacji i bardzo dobry węch. Do tego ich postura i rozmiary budzą w obcych osobach respekt. Warto jednak dodać, że bernardyn wyczuwa nastawienie ludzi i rzadko wykazują się nieuzasadnioną agresją. Choć są one zrównoważone, to nie są leniwe – chętnie uczestniczą więc w zabawach. Można proponować im bieganie z piłką, czy ciągnięcie lin – muszą być to jednak przedmioty bardzo wytrzymałe. Warto jednak, by ilość potrzebnego im ruchu, psy dawkowały sobie samodzielnie (aby nie nadwyrężać stawów). Jak więc widać, bernardyny są psami bardzo przyjaznymi, nie wymagają skomplikowanej pielęgnacji, a mogą stać się prawdziwym przyjacielem całej rodziny. Uważasz, że to był dobry artykuł? A może coś jest niezrozumiałe? Autor tego materiału czeka na Twój komentarz. Serio. Joanna Chabora Miłośniczka zwierząt, opiekunka dwóch mruczków i jednego włochatego merdacza. O zdrowym żywieniu, pielęgnacji i opiece nad zwierzętami wie więcej niż niejeden weterynarz. Nic dziwnego, że to własnie ona odpowiada za najnowsze wpisy na blogu AlleZoo. Bernardyny krótkowłose i długowłose Bernardyny krótkowłose to rasa pochodząca prawdopodobnie od Mastifów. Początkowo ludzie hodowali je do pracy w trudnych, górskich terenach. Dzięki wrodzonej odporności na niskie temperatury bernardyny krótkowłose doskonale sprawdzały się w tych warunkach. Charakteryzują się gęstym włosem okrywowym, który gładko przylega do ciała. Pies ma obfity podszerstek i ogon pokryty gęstym włosem. Bernardyn długowłosy to młodszy krewny krótkowłosej odmiany. Rasa została wyhodowana na skutek skrzyżowania bernardyna krótkowłosego z Nowofundlandem i obecnie jest bardziej popularna. Odmiana długowłosa wyróżnia się półdługim, prostym lub lekkofalowanym włosem okrywowym. Na przednich kończynach długi włos tworzy pióra. Hodowla Bernardyna Początkowo bernardyny były hodowane jedynie przez mnichów. Ich psi przyjaciele doskonale sprawdzali się w górach, ratując ludzi i towarzysząc w długich wędrówkach. Obecnie decydując się na kupno bernardyna najlepiej skierować się do profesjonalnej placówki. Kupując bernardyna z hodowli właściciel może mieć pewność, że szczeniak wyrośnie na psa o pożądanych cechach charakteru i wyglądzie. Rodowód jest również gwarancją braku pokrewieństwa między rodzicami, a co za tym idzie, mniejszym prawdopodobieństwem wystąpienia wad genetycznych. Jeśli właściciele pragną prezentować swojego pupila na wystawach, dokument ten jest koniecznością. W przypadku niezarejestrowanych hodowli bernardyna istnieje niewielkie ryzyko, że pies okaże się mieszańcem, ponieważ wielkość tych psów utrudnia łączenie ich z innymi rasami. Zaletą takiego zakupu jest niższa cena, jednak należy pamiętać, że szczenię może być bardziej obciążone chorobami genetycznymi wynikającymi z niewłaściwego doboru rodziców. Przy zakupie pupila należy pamiętać o odebraniu od hodowcy książeczki zdrowia, w której powinny być wypisane ewentualne choroby, które przeszedł oraz zabiegi wraz z danymi weterynarza, który je przeprowadził. Warto również zapytać o karmę, jaką karmiono czworonoga i o ewentualne uczulenia, które zdążyły wystąpić. Cena Cena bernardyna waha się między 2500 zł a 4500 zł. Profesjonalne hodowle często wymagają wcześniejszego zamówienia psa, zanim szczenięta się urodzą. Spokojny i zrównoważony charakter to cechy, które zdecydowanie wyróżniają tę rasę. Bernardyn będzie łagodnym i oddanym właścicielowi przyjacielem, doskonale sprawdzając się jako pies rodzinny. Czworonóg potrzebuje bliskiego kontaktu z ludźmi i sporej ilości uwagi, dlatego odradza się kupno bernardyna ludziom, którzy dużo podróżują i mają napięty grafik. Jego ogromną zaletą jest fakt, że przywiązuje się do wszystkich domowników, nie wyróżniając żadnego z nich. Charakter bernardyna pozwala na dopuszczanie go do dzieci, wobec których jest łagodny i wyjątkowo delikatny. Należy jednak pamiętać, aby nie zostawiać go samego z najmłodszymi członkami rodziny, ponieważ ze względu na swój rozmiar może on niechcący wyrządzić krzywdę. Bernardyny akceptują również innych czworonożnych członków rodziny, podobnie jak psy spotkane na ulicy. Zaczepione, najprawdopodobniej będą ignorować awanturników, a dopiero gdy to nie pomoże, zaczną się bronić. Pies dobrze sprawdzi się również w roli stróża. Jego masywny wygląd budzi respekt w obcych osobach. Bernardyny dobrze wyczuwają wrogie nastawienie ludzi i rzadko wykazują się nieuzasadnioną agresją. Doskonały węch i zmysł obserwacji pozwalają mu czujnie pilnować całej posesji. Pomimo spokojnego charakteru bernardynów, ich ogromna postura sprawia, że potrzebują dużej przestrzeni. Pies najlepiej czuje się w domach z dużym ogrodem. Może mieszkać w kojcu, jednak właściciele muszą pamiętać o zapewnieniu mu dużej ilości kontaktów z człowiekiem. Wbrew pozorom bernardyny to psy charakteryzujące się wigorem i dużą chęcią do różnego rodzaju zabaw. Najlepiej jest jednak pozwalać psu dawkować ruch samodzielnie, tak by nie nadwyrężał swoich stawów – jest to szczególnie ważne w przypadku szczeniąt i młodych bernardynów. Używanie różnego rodzaju akcesoriów do zabawy, takich jak liny do ciągnięcia i piłki, zdecydowanie zbliży do siebie psa i właścicieli. Przy zakupie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na materiał, z jakiego wykonano przedmiot i wybrać ten najtrwalszy. Dając gumowe piłeczki szczeniakom dobrze jest co jakiś czas skontrolować stan zabawki i upewnić się, że pupil nie połknął fragmentu. Opis rasy Bernardyny mają zwykle od 70 do 90 cm w kłębie w przypadku samców, a 65-80 cm w przypadku suk. Dojrzałość płciową osiągają kończąc 3 lata. Zwykle dożywają 8-10 roku życia. Maść, w jakiej występuje bernardyn, to tricolor, który wyróżnia się przewagą brązu, bieli i mahoniu. Klatka piersiowa jest biała, podobnie jak szyja, elementy kufy, kończyn i końcówka ogona. Dodatkowo uszy charakteryzują się czarnym odcieniem, a wokół oczu znajdują się ciemne obwódki. Psy rasy bernardyn nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Psa nie powinno się strzyc ani fryzować. Czesanie kilka razy dziennie i częste kąpiele mogą zaszkodzić jego delikatnej skórze. Najlepiej wyczesywać sierść pupila raz w tygodniu, używając do tego grzebienia z długimi zębami lub szczotki z kolcami zakończonymi gumowymi kuleczkami, aby zabieg nie sprawiał psu bólu. Bernardyny często borykają się z problemem kołtunów za uszami, które powstają na skutek drapania. Zaleca się jak najszybsze ich usuwanie, żeby nie przeszkadzały psu i nie prowokowały do częstszego drapania, które może doprowadzić do ran i stanów zapalnych skóry. Bernardyny – waga Waga bernardyna sięga nawet do 100 kg i jest uzależniona od płci oraz ogólnych wymiarów ciała. Szczeniaki Przed zakupem szczeniaka rasy bernardyn warto podpytać hodowcę o jego cechy charakteru. Taka wiedza pozwoli się przygotować na odpowiednie wychowanie zwierzęcia od najmłodszych lat. Szkolenie bernardyna najlepiej rozpocząć już z 3 miesięcznym szczeniakiem. Nauka powinna obejmować podstawowe komendy, takie jak siadanie i chodzenie na luźnej smyczy. W trakcie tresury między psem a właścicielem wytwarza się więź, a szczeniak bernardyna zaczyna dobrze kojarzyć obecność właściciela. Szczenięta warto również przyzwyczajać do zabiegów higienicznych. Zaleca się nagradzanie psa parę razy w tygodniu za obejrzenie ucha czy łapy. Kiedy czworonóg skojarzy zachowania właściciela z jedzeniem, nie będzie się buntował podczas ewentualnego leczenia. Takie zabiegi będą procentować w przyszłości, kiedy bernardyn osiągnie swoje dojrzałe rozmiary i rozpoczęcie szkolenia w tym zakresie może sprawić właścicielowi trudność. Bardzo ważnym momentem w trakcie tresury szczenięta bernardyna jest przyzwyczajanie do kagańca. Właściciel powinien przygotować się na to, że oswajanie zwierzęcia z tym urządzeniem może potrwać sporo czasu, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość i łagodnie traktować swojego psiego przyjaciela. Najlepiej użyć do tego smakołyków i za każde wsadzenie pyska do kagańca nagradzać pupila. Młode bernardyny szybko rosną i przybierają na wadze, dlatego bardzo ważne jest nauczenie pupila już we wczesnym wieku, że gryzienie zabawek a niszczenie innych przedmiotów czy łapanie rąk właściciela to dwie różne rzeczy. Tutaj przydatna okaże się komenda “nie ruszaj”. Ogromną zaletą rozpoczęcia szkolenia w młodym wieku jest nie tylko niewielka waga psa, ale również jego ogromna chęć do nauki i zabawy. Warto wykorzystać energię bernardyna i sprawić, by posłuszeństwo kojarzyło mu się z pozytywnymi doznaniami. Bernardyn – umiejętności Niezwykła wytrzymałość i spokojne usposobienie początkowo były wykorzystywane przez mnichów. Z czasem zauważono również ich niezwykłą umiejętność wyczuwania zbliżających się lawin i zmysł orientacji w terenie. Obecnie psy te nie są już wykorzystywane w ratownictwie, zastąpiły je lżejsze owczarki. Ich ogromną zaletą jest inteligencja i zrównoważony sposób bycia. Dziś umiejętności bernardyna są przede wszystkim cenione przez rodziny, których jest członkiem. Zdrowie bernardynów Choroby spotykane u bernardynów najczęściej związane są z ich budową i ciężarem ciała. Do częstych problemów zalicza się także: dysplazję stawów biodrowych, osteochondrozę stawu ramiennego oraz rozszerzenia i skręty żołądka. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia skrętu żołądka, należy pamiętać o zachowaniu dłuższych przerw między posiłkiem a spacerem. Psom zdarzają się również wady powiek, takie jak stany zapalne trzeciej powieki. Zagrożeniem zdrowia bernardyna może być również obniżona odporność, która uwidacznia się wadami struktury immunologicznej i łatwiejszym zapadaniem na choroby. Bardzo szybkie tempo wzrostu w młodym wieku może doprowadzić do problemów z kośćcem, dlatego niezwykle ważne jest zapewnienie psu właściwego pożywienia i odpowiedniej ilości ruchu. Zaleca się zwracanie uwagi na częste drapanie się w uszy, ponieważ może to być oznaką stanów zapalnych. Jeśli pies często sięga łapą do ucha, należy sprawdzić, czy nie ma w nim jakiegoś ciała obcego lub wydzieliny, która może świadczyć o złym stanie zdrowia bernardyna. Ciekawostki Jako ciekawostkę o bernardynach warto wspomnieć jednego z najpopularniejszych przedstawicieli tej rasy, jakim był Barry. Czworonóg ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda, a niektóre źródła podają, iż udało mu się ocalić nawet 100 osób. Dziś możemy składać hołd dzielnemu ratownikowi przy jego pomniku postawionym w Cimetière des Chiens. W kreskówkach i tradycyjnych filmach animowanych bernardyny przedstawiano z wiszącą u szyi beczułką z brandy. Alkohol miał pomagać ofiarom lawin, które piły go, by utrzymać właściwą temperaturę ciała, zanim dotarli do nich ratownicy. Prawdopodobnie wizerunek ten jest tylko legendą, ponieważ nie znaleziono żadnych zapisków sugerujących, że bernardyny rzeczywiście były wyposażone w małe pojemniki z alkoholem. Stworzenie tego stereotypu przypisuje się malarzowi Edwinowi Landseerowi, który umieścił bernardyny na jednym ze swoich obrazów. Bernardyn cieszy się ogromną sympatią na całym świecie. Od 1887 roku bernardyn jest symbolem narodowym Szwajcarii, a we włoskiej miejscowości Etroubles odbywa się wystawa tej rasy, która przyciąga wielu miłośników tych zwierząt. Karmy dla psów rasy Bernardyn

pies podobny do bernardyna